مقایسه عملکرد جنسی زنان با راکی تانسکی واژینوپلاستی شده با زنان سالم

زمینه و هدف: آپلازی رحم و فقدان دو سوم فوقانی واژن (سندرم مایر ـ راکی تانسکی) به دلیل عدم توانایی انجام مقاربت، موجب اضطراب و مشکلات روانی می شود و واژینوپلاستی (بازسازی واژن)، باعث توانایی مقاربت و بهبود کیفیت زندگی می گردد. این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه عملکرد جنسی بیماران فاقد واژن به دلیل سندروم مایر ـ راکی تانسکی که تحت عمل واژینوپلاستی بدون گرافت قرار گرفته اند، با زنان گروه کنترل سالم، انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی که در سال 1387-1383 در درمانگاه بیماری های زنان بیمارستان امام خمینی انجام شد، 19 مورد زنانی که سابقه انجام واژینوپلاستی به روش گذاشتن مولد بدون گرافت داشتند با زنان سالم بدون سابقه اختلالات و آنومالی دستگاه تناسلی از نظر عملکرد جنسی مقایسه شدند. جهت بررسی اختلالات جنسی این افراد با استفاده از پرسشنامه عملکرد جنسی خانمها اختلالات جنسی افراد بررسی و در دو گروه مقایسه گردید. اطلاعات با نرم افزار spss v.15 آنالیز شد و در آنالیز توصیفی از میانگین، انحراف از معیار و درصد فراوانی و در آنالیز تحلیلی از تست های chi square، t-test، mann-whitney استفاده گردید و سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: میانگین سنی بیماران11/6±57/29 سال بود. در مقایسه میل جنسی، در افراد با سابقه واژینوپلاستی میانگین نمره کسب شده،5/2±84/22 بود و در گروه شاهد، 94/2±63/24 که میل جنسی در گروه شاهد بیشتر بود (033/0p=). میانگین نمره برانگیختگی زنانی که سابقه واژینوپلاستی داشتند، 47/2±89/13 و گروه شاهد 41/3 ±27/15 بود که با وجود بیشتر بودن نمره در گروه شاهد این تفاوت معنی دار نبود. همچنین در مقایسه لوبریکاسیون، ارگاسم، رضایت جنسی و درد تفاوتی میان دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد روش واژینو پلاستی بدون گرافت، یک روش نسبتاً کم عارضه تر و قابل قبول در مقایسه با روش های واژینوپلاستی با گرافت می باشد.